Matura z polskiego jest obowiązkowym egzaminem zwłaszcza dla tych, którzy chcieliby studiować. Nie wszyscy, co prawda, zamierzają podjąć studia humanistyczne, ale wszyscy muszą zdać polski. Potencjalnych maturzystów można według mnie podzielić na trzy grupy. Do pierwszej z nich zaliczają się ci, którzy chcą po prostu zdać egzamin na poziomie podstawowym. Chodzi im o to, aby uzyskać minimalną, wymaganą do zaliczenia ilość punktów i „zapomnieć” o polskim. Druga grupa to ci, którzy mają większe ambicje i chcieliby zdać polski jak najlepiej, ale nie wiążą z tym przedmiotem poważniejszych planów. Trzecią grupę tworzą te osoby, które zamierzają zdać maturę rozszerzoną z polskiego, a tym samym zależy im na jak najlepszym wyniku. Każda z tych grup jest też zróżnicowana. Z każdym uczniem trzeba zatem pracować w inny sposób. Mam w tym doświadczenie od wielu lat. Dobre przygotowanie ucznia jest jak szycie ubrania na miarę. Każdy oczekuje czegoś innego, ale w każdym przypadku ma być wspaniale. Klient, więcej lub mniej wymagający, zawsze zasługuje na indywidualne podejście i zawsze powinien być zadowolony. Zacznijmy więc po kolei. 
Jak satysfakcjonująco przygotować „minimalistów”? Tym pierwszym radziłbym przede wszystkim, aby nie zwlekali z rozpoczęciem przygotowania na ostatnią chwilę tzn. na ostatnie kilka miesięcy. Zacząć warto przynajmniej na początku klasy maturalnej (we wrześniu). Niejednokrotnie okazuje się bowiem (wiem to z doświadczenia), że wielu przyszłych maturzystów jest na bakier ze znajomością lektur. Niekiedy zatem trzeba je przypomnieć i mocno zachęcić do przeczytania ważnych tekstów (znajomość wyłącznie streszczeń może okazać się niewystarczająca). Oczywiście w przypadku tych uczniów pojawiają się też problemy z pisaniem (ortografia, styl), nad czym też trzeba popracować. To wymaga więcej czasu.
Przejdźmy do drugiej grupy uczniów. Ci mają większe oczekiwania. Zazwyczaj znają lektury, ale trzeba z nimi popracować nad ich interpretacją (na co często brakuje czasu w szkole). Trzeba też więcej poćwiczyć pisanie i uzupełnić luki w wiedzy historycznoliterackiej i teoretycznoliterackiej. Uczniom tym wydaje się często, że wszystko wiedzą, ale na indywidualnych zajęciach z kompetentnym nauczycielem odkrywają, że o wielu sprawach nie słyszeli (np. co to znaczy „Polska Winkelriedem narodów” albo ich wiedza jest nieuporządkowana). Niestety często w szkole nauczyciel nie zdoła wszystkiego powtórzyć.
Wreszcie grupa najbardziej ambitna – to ci, którzy chcą zdawać maturę rozszerzoną. Oni są (na ogół) dobrze przygotowani, ale muszą też uczyć się więcej niż inni. Napisanie matury rozszerzonej wymaga większej wiedzy literackiej i humanistycznej jak również umiejętności pisania prac porównawczych. Z nimi o wiele więcej się pracuje i polecam, aby zaczęli przygotowania już w trzeciej klasie liceum. Dobry nauczyciel podsunie dodatkowe lektury i wielokrotnie poćwiczy pisanie wypracowań. Tutaj praca może być długa, bo uczniom tym niejednokrotnie chodzi o solidną wiedzę, którą może przeniosą też na studia.
Generalnie rzecz biorąc, polecam przyszłym maturzystom (bez względu na to, do jakiej grupy się zaliczają), aby odpowiednio wcześniej zaczęli przygotowania oraz dobrze zastanowili się, jakiego wybrać nauczyciela. Oczywiście powinni też czytać, bo dobre pisanie jest efektem lektury. Jako przewodnika po labiryncie solidnego przygotowania do egzaminu maturalnego polecam oczywiście siebie – autora licznych książek i artykułów naukowych. Absolutnie gwarantuję sukces tym, którzy pracują i rzeczywiście chcą go odnieść!
