Jak się pisze: z resztą czy zresztą? To zależy, ponieważ w języku polskim obie formy są poprawne. „Zresztą” pisane razem pochodzi od: wyrażenia przyimkowego „z resztą”. Pamiętaj jednak, że nie można tych wyrażeń stosować zamiennie. Od sposobu zapisania zależy kontekst zdania, czyli to, o czym chcesz napisać.
„Zresztą” — poprawna pisownia łączna
Jak podaje Słownik Języka Polskiego, pisownię łączną mają dawne połączenia przyimkowe, które we współczesnej polszczyźnie są zrostami. Podobnie zapisuje się m.in. takie wyrazy jak: zaledwie, zanadto, zanim, zapewne, zaraz, zarazem, zarówno, zatem, zawczasu, zazwyczaj, zrazu. Gdy używamy wyrazu „zresztą” jako partykułę wprowadzającą zdanie, które dodaje nową informację do poprzedniej wypowiedzi, zawsze piszemy je razem. „Zresztą” pisane łącznie używa się, gdy mówca czuje, że w kontekście tego, co jest mówione, powinien powiedzieć to w taki sposób, żeby odbiorca wiedział, dlaczego tak jest. Brzmi to trochę skomplikowanie, ale ten przykład wyjaśni Ci wszystko:
Nie mam ochoty na obiad, zresztą przed chwilą jadłam kanapki.
Synonimy, którymi można zastąpić „zresztą” to: skądinąd, notabene, ponadto, w dodatku, nawiasem/ prawdę mówiąc, poza tym, co więcej, swoją drogą.
„Z resztą” —pisownia rozłączna
Pisownia rozdzielna jest stosowana, gdy jest to wyrażenie przyimkowe pochodzące od rzeczownika „reszta”. Używane jest, kiedy chcemy opisać coś, co jest resztą jakiej części, jako pozostałość, ostatek, tzw. resztka. Wszystko to, co pozostaje z określonej całości po odjęciu jakiejś części, na przykład towaru w sklepie, ale też w matematyce. Np.:
Co zrobisz z resztą tego tortu?
Spójrz na poniższy przykład, aby dokładniej zrozumieć różnicę w zastosowaniu tych dwóch odmiennych form:
Nie idę do restauracji, zresztą nie wystarczyłoby mi pieniędzy,
ale:
Kolacja wyjątkowo mi dzisiaj smakowała, więc zostawię kelnerce rachunek z resztą.
Zresztą jak to zapamiętać?
Teraz już wiesz, że jako partykułę „zresztą” zawsze pisze się łącznie. Poniżej znajdziesz również cytaty z literatury popularnej zawierające to słowo. Jeśli któryś z nich szczególnie przypadnie Ci do gustu, poprawny sposób pisania zapamiętasz na zawsze!
- Wiedział, że bez wiary nie zdarza się nic z tego, co powinno nastąpić, z wiarą też zresztą prawie nigdy.
Julio Cortázar, „Gra w klasy”,
- Nie przestaje mnie zdumiewać, że ludzie są nowi każdego dnia. Że nigdy nie są tacy sami. Trzeba ich ciągle wymyślać. Zresztą oni też muszą ciągle wymyślać samych siebie.
Lauren Oliver, „Requiem”,
- Zresztą za dużo gadam. Właśnie dlatego nic nie robię, że gadam. A może raczej odwrotnie: dlatego właśnie gadam, że nic nie robię.
Fiodor Dostojewski, „Zbrodnia i kara”,
- Są rzeczy, o których nie mówi się nawet najbliższym przyjaciołom. Czasem zresztą nie trzeba mówić, bo oni i tak wiedzą.
Stephen King, „Łowca snów”.
Jeśli ten tekst rozstrzygnął wszystkie Twoje wątpliwości, to świetnie! Zresztą to jest łatwe! Jeśli masz podobne pytania językowe dotyczące innych wyrażeń, być może pomogą Ci teksty:
Jak napisać: na pewno czy napewno?
Jak napisać: nie ma czy niema?
Jak napisać: rzadko czy żadko?
Jak napisać: po prostu czy po prostu?
Jak napisać: na co dzień czy na co dzień?
Jak napisać: od razu czy odrazu?
Jak napisać: przezemnie czy przeze mnie?
Jak napisać: nieważne czy nie ważne?
Jak napisać: w porządku czy wporządku?
Jak napisać: było by czy byłoby?
Cytaty pochodzą ze strony: https://lubimyczytac.pl/cytaty
