Język angielski jest jednym z najbardziej popularnych języków międzynarodowych. Chyba w każdym kraju światowym znajdą się osoby mówiące po angielsku. Większość ludzi myśli, że brytyjski angielski jest jedyną odmianą tego języka. Natomiast jest to tylko jedna jego wersja, jedna z wielu odmian.
Poniżej są przedstawione formy języka angielskiego, które mają najwięcej przedstawicieli:
- standard english: jest pierwszą i najważniejszą odmianą języka angielskiego, która bierze swój początek w Wielkiej Brytanii. Jak i większość języków europejskich, pochodzi od łaciny. Na podstawie języka brytyjskiego tworzyli się inne odmiany angielskiego;
- australian english: dana odmiana występuje na terytorium Australii i należących do niej wysp. Taka forma cechuje się połączeniem słów australijckich i brytyjskich, skrótami słów oraz osobliwościami gramatyki;
- american english: bardzo popularna i wpływowa odmiana języka angielskiego. Bardzo często jest mylona z wersją brytyjska, ale jest od niej odmienna.
Oprócz różnych odmian językowych język angielski cechuje się też dużą ilością dialektów:
- scottish (szkocki);
- irish (irlandzki);
- welsh (walijski).
British vs american albo „dylemat historyczny”
Szczególnie trzeba się skupić na amerykańskiej odmianie angielskiego. Bardzo często brytyjski angielski i amerykański angielski są między sobą mylone, natomiast oni się różnią, nie biorąć nawet pod uwagę gramatykę i ortografię. Ludzie, którzy uczą angielski przez skype Online mówią, że dochodzą do takiego samego wniosku.
Amerykański angielskipowstał i nadal istnieje w rezultacie przesiedlenia na kontynent amerykański kolonizatorów europejskich. Głównie byli to brytyjczycy, a więc język angielski był tam najczęściej używany. Procesy rozwoju, które zachodzili w Brytanii i Ameryce, bardzo się różnili między sobą. Właśnie przez to Ameryka kształtowała swoją własną i odmienną mentalność, a razem z nią – przekonania o wyglądzie języka.
Angielski amerykański i brytyjski różnią się przede wszystkim pod względem kulturowym. Amerykański cechuje się pójściem na skróty, ekonomią czasu i wysiłku na wypowiadanie się. Z kolei to się przejawia w sposobie tworzenia nowych słów. Dużo lat temu amerykanie podjęli decyzję, że w języku trzeba robić nacisk nie na melodyjność i wytworność, lecz na zrozumiałość i łatwość w posługiwaniu się. Dlatego nowe słowa byli bardziej dostosowywane do warunków amerykańskich i tworzyli się według własnych przekonań i gustów.
Nauka amerykańskiego i brytyjskiego w szkołach
Jeszcze z podstawówki prawie wszyscy uczą się języku angielskiemu. Jednak takie przedmioty jak angielski brytyjski czy amerykański w szkole spotkają się bardzo rzadko. Częściej jest to nazywane po prostu „język angielski”, ale powstaje pytanie: jaki angielski? W większości przypadków angielski dla początkujących się podaje w odmianie brytyjskiej i jest na to wielu powodów.
Przede wszystkim, „british english” jest językiem uniwersalnym i rozumianym na całym świecie. Oprócz tego, tylko ta wariacja języka potrafi w całości pokazać, jak działa system językowy i po co mu aż tyle reguł. Jednak jak zrozumieć, jakiemu języku się uczycie w szkole? Od wyjaśnienia tej kwestii zależy, w jakim kierunku będzie się rozwijał wasz angielski i na czym będziecie się lepiej znać.
Istnieją 3 najważniejsze rady, które pomogą zrozumieć, jakiego jeżyka się uczycie:
- Jeżeli podczas zajęć lektor robi nacisk na gramatykę i rozumienie czasów, zdecydowanie jest to wersja brytyjska;
- Transkrypcja fonetyczna jest wykorzystywana jak w amerykańskiej tak i w brytyjskiej odmianach, natomiast tylko lektorzy brytyjskiego angielskiego szczególnie zwracają uwagę na jej rozumienie i poprawne czytanie;
- Jeżeli lektor odwołuje się do źródeł brytyjskich (książek, filmów), to w swoich zajęciach preferuje język brytyjski.
Brytyjski i amerykański angielski - tacy podobne, ale tacy różne
Za ostatnie 200 lat wraz z rozwojem przemysłowym i technologicznym, amerykanie kształtowali swoją odrębność, tożsamość i unikalność. Teraz różnice między nimi a brytyjczykami są bardzo widoczne, a szczególnie w języku. Natomiast to nie przeszkadza ludziom nie zauważać tych różnic i na wszystko mówić ogólnie „angielski”.
Zróżnicowanie językowe jest widoczne na wielu płaszczyznach, poniżej są przedstawione najważniejsze z nich:
- Wymowa, akcentowanie
Amerykański angielski odróżnia się od brytyjskiego w akcentowaniu i wymowie słów. W większości przypadków amerykanie robią akcent na ostatnią sylabę, a brytyjczycy na pierwszą. Oczywiście, że to też zależy od ilości sylab w wyrazie oraz od pochodzenia słów. W każdym razie takie są ogólne obserwacje od porównania języków. Dodatkowo, w języku angielskim po zwrotach grzecznościowych typu „Mrs, Mr, Dr” musi się pisać przecinek, a w amerykańskim – kropka;
- Gramatyka
W języku „amerykańskim” zarówno, jak i w „brytyjskim” wykorzystują się jednakowe reguły dotyczące czasów. Amerykanie też się uczą czasom typu „Perfect”, „Perfect Continuous” oraz złożonym formom „Past”. Jednakże oni prawie nie korzystają się z nich. Naprzykład, jeżeli brytyjczyk chce powiedzieć, że napisał książkę, to on powie: „I have written a book”. Natomiast amerykaninu starczy powiedzieć: „I wrote a book”. Ciekawe jest to, że amerykańska wersja jest dla anglików błędna, a brytyjska dla amerykanów nie;
- Zasady pisowni i przestankowania
Relacji między tymi odmianami angielskiego ukształtowali się w ten sposób, że brytyjskie słowa, które się kończą na „-our” w wersji amerykańskiej będą mieli końcówkę „-or” : (clamour – clamor, splendour – splendor, glamour – glamor).
Dokładnie tak samo wygląda sytuacja z końcówkami „-re” i „-er” (nanometre – nanometer, lustre – luster) oraz z “-ise” “-ze” (satirise – satirize, urbanise – urbanize).
- Przyimki
Z przyimkami adepci nauki języka angielskiego mają najwięcej problemów, ponieważ to, co w „american english” uznaje się za poprawne, w „british english” jest oczywistym błędem. Jest to jedna z przyczyn, dlaczego w szkołach polskich dominuje odmiana brytyjska. Jeden wyraz może zmienić cały kształt i sens wypowiedzi. Dane formy przyimków najpierw są podane w wersji brytyjskiej, a następnie w amerykańskie: at/on, in/on, to/with, from/then. Naprzykład: „I am talking to you” (bryt.) = „I am talking with you” (amer.)
- Słownictwo
Dzisiaj te dwie odmiany na tyle się odróżniają, że zawierają w sobie słowa, które brzmią odmiennie w wersjach brytyjskiej i amerykańskiej, na przykład czasownik «publikować” w Wielkiej Brytanii się pisze „to post”, lecz w USA - „to mail”.
Oprócz tego istnieją słowa, które odróżniają angielski brytyjski i amerykański. Słówka, a szczególnie ich przykłady, są podane niżej:
Auto:
| Wersja brytyjska |
Wersja amerykańska |
|
boot |
trunk |
|
petrol |
gas |
|
car park |
parking lot |
| Wersja brytyjska |
Wersja amerykańska |
|
trainers |
sneakers |
|
pullover |
sweater |
|
waistcoat |
vest |
| Wersja brytyjska |
Wersja amerykańska |
|
hot dogs |
fingers |
|
aubergine |
eggplant |
|
maize |
corn |
| Wersja brytyjska |
Wersja amerykańska |
|
flat house |
apartment |
|
ground floor |
first floor |
|
cell phone |
mobile |
|
skim |
revise |
