Spis treści
Dobre przykłady świetnych rodziców
Często powstaje pytanie, co trzeba robić dla swojego dziecka, aby być mu dobrymi rodzicami. Większość się zastanawia, bo tak naprawdę nie można tego w taki prosty sposób od razu zdefiniować. Wychowanie dzieci jest procesem trudnym i długotrwałym. Trzeba będzie się wysilać. Czasami stresujemy się, krzyczymy, myślimy, że nie damy rady. Właśnie staranie się dostosować metody ogólne do swojego dziecka w większości przypadków doprowadza do nieprzyjemnych konsekwencji i kłócenia się w rodzinie. Ważne są traktowanie nawet malucha jako osobistości i branie pod uwagę jego potrzeb.
Bez przesady
Bardzo często rodzice przesadzają z opieką swoich następców. To właśnie przeszkadza rozwoju dzieci, bo one muszą zdobywać własne doświadczenie. Nie ma żadnej potrzeby biegać po placu zabaw z chusteczka albo ubierać dziecko na cebulę. To może bardzo negatywnie wpłynąć na dalsze relacje społeczne dziecka i później nastolatka. Takie dzieci są później traktowane wśród rówieśników jako „synek mamusi”.Warto odwrotnie uczyć odpowiedzialności od samego dzieciństwa, żeby to się stało dobrym nawykiem. Szczególnie problem nadmiernej opieki jest typowy dla dziadków. Chociaż wiele rodziców postępują w stosunku do swoich dzieci w taki sam sposób. Co to może spowodować? Przede wszystkim to może doprowadzić do lenistwa, braku pragnięcia, aspiracji, w niektórych przypadkach nadwagę. Rodzice często starają się pokazać swoją uwagę przez jedzenie. To właśnie powoduje później problemy. Nadmierna opieka prowadzi później do stanu stresowego i niezdolności do podjęcia własnych decyzji. Dzieci są przyzwyczajone, że ktoś zdecyduje zamiast nich. Tacy ludzie mają w konsekwencji problem z adaptacją w społeczeństwie, a zwłaszcza w nowym miejscu. Zarówno oni mają problem w relacjach z rówieśnikami jako nastolatki, bo takie osobę są zazwyczaj źle traktowane w środowisku młodzieży. Z tego wynika, że oni nie mają znajomości, nie potrafią później się pogadać z innymi, a więc mają równierz problemy w życiu zawodowym. Kto zechce przecież mieć sprawę z kimś, kto nie da rady uporządkować swoje myśli i wyraźnie powiedzieć swoją opinię. Jest jednak możliwy też inny rozwój sytuacji. Dzieci mogą wykazywać agresję na świat zewnętrzny i zawszę będą protestować. W taki sposób one się starają zwrócić na siebie uwagę. To może spowodować na przykład bójki w szkole. Bardzo często dzieci są zbyt nieśmiałe i wstydliwe. Powodem może służyć przemoc domowa. To może świadczyć o niepewności sobie rodziców, którzy nie mogą pokazać autorytetu w jakiś inny sposób oprócz stosowania przemocy. Doświadczenie jednak pokazuje, że takie metody nie pokazują żadnych skutków. Dziecko będzie się bardziej obawiać rodziców. Chociaż to w ogóle nie oznacza wykazania szacunku. Oprócz tego ono jest w stanie stresu, który jest spowodowany takim zachowaniem się rodziców. To może nawet doprowadzić do samobójstwa, konfliktem z całym światem. Kompetencja socjalna tych dzieci jest na bardzo niskim poziomie, bo nikt się zajmuje ich rozwojem. Może zdarzyć się również, że rodzice wymagają za dużo, bo chcą zrealizować własne aspiracje, które się z różnych powodów nie spełniły. Oni chcą więc przełożyć to na życie dziecka. Są rzeczywiście obrażeni na siebie, że im się nie udało traktując przy tym dzieci tak samo. Są tacy rodzice, którzy nie widzieli innego modelu wychowania. Ich tak wychowywali, a więc oni mają naśladować temu przykładowi. To wszystko odbywa się podświadomie. Takie metody wychowania są typowe dla krajów rozwijających się, ponieważ tam jest bark traktowania dziecka jako osobistości.
Dobre przykłady świetnych rodziców
Wyżej wspomniały się przykłady tego, co rodzice nie mają robić. Jacy rodzice muszą być, aby satysfakcjonować swoje dziecko i siebie? Przede wszystkim trzeba dać radę ze swoimi problemami i obrazami. To jest długotrwała praca nad sobą. Trzeba zapomnieć o obrazach i iść dalej. Nawet rodzice z jakimś negatywnym doświadczeniem w przeszłości mogą się zmienić. Głównie tutaj chodzi o pragnięcie coś zmienić i polepszyć jakość swojego życia. Teraz przejdziemy do tego, jakie cechy mają mieć dobrzy wychowawcy swoich maluchów.
Cierpliwość
Bardzo ważna jest cierpliwość. Trzeba iść na kompromis, szukać jakieś rozwiązania, które satysfakcjonowałoby wszystkich. Egoistą w tej sytuacji być nie wolno. Bardzo znaczący dla dziecka jest przykład dorosłego. W żadnym przypadku nie można krzyczeć. To jest właśnie wykazanie słabości, co dowodzi, że nie potraficie się porozumieć w inny sposób. Ludzie tak robią, aby ich usłyszeli. Natomiast dzieci zaczynają płakać albo też krzyczeć, bo nie wiedzą, jak reagować w tej sytuacji.
Złoty środek
Wyjaśnienie i tajemnica sukcesu są bardzo proste. Nie warto pragnąć stać się perfekcyjnymi rodzicami. Nie ma sensu też tego wymagać od swoich dzieci, bo to będzie powodowało nieustanne poczucie własnej winy. Nie ma perfekcyjnych ludzi na świecie. Wszyscy popełniamy błędy i na podstawie tego się uczymy. Tacy członkowie rodziny, którzy pragną do perfekcyjności, zaczynają obwiniać każdego i przede wszystkim siebie przy każdym problemu. W większości chodzi o zarzuty związane z ocenami w szkole, pieniędzmi, pracą, projektami. Nie trzeba też mieć za dużych oczekiwań. Wszystko musi być ok i warto z tego się cieszyć, jeżeli jest tak. W przypadku jakiejś poważnej porażki warto się zastanowić i wyciągnąć wnioski z tej sytuacji.
Wzajemny szacunek
Dobrze relacje międzyludzkie i szacunek są podstawą i właśnie głównym czynnikiem komunikacji. Nie da się wychować dziecka z własnymi poglądami, opinią i charakterem wywołując na niego presję cały czas. Wsparcie jest również bardzo istotne, bo sytuacje życiowe bywają różne. Tym bardziej, że dzieci podczas okresu dojrzewania mają skomplikowane czasy. Warto również szukać możliwości do rozwoju swojego dziecka, zastanawiać się nad jego mocnymi i słabymi stronami. Na początku może wystąpić taki problem, że rodzice nie będą wiedzieli, jak udzielić pomocy. Każdy ma swoje potrzeby, życzenia, ale trzeba po prostu poznawać swoje dziecko, aby ono Państwu ufało. Dlatego opłaca się spędzać z dzieckiem co najwięcej czasu, bawić się z nim, grać w gry. Dość często występują problemy z nauką. Co robi większość rodziców. Jeżeli nauczyciel wzywa na rozmowę, traktujecie to jako własny zarzut. Trzeba spróbować zrozumieć, czym ono się kieruje i jakie ma zainteresowania. Aby sprzyjać rozwojowi, musicie Państwo wiedzieć, do czego dąży dziecko. Pierwotnie człowiek ma zdolności do wiele dziedzin, ale trzeba rozwijać umiejętności, które dała natura.
Jak rozwiązywać konflikty?
Przyczyny konfliktu mogą leżeć bardzo głęboko. Nie da się rozwiązać problemu, nie myśląc o jego pochodzeniu. Najczęściej jakiś protest jest związany z obrazą, która siedzi głęboko, ale dziecko milczy. Rozsądne rodzice będą się odnosili do tego z rozumieniem. Również mowa może być o pragnięciu bycia niezależnym. Nie chodzi o to, że dziecko lub nastolatek jest leniwy czy niezdolny. Szczególnie nastolatki chcą samodzielnie podejmować decyzje, zbierać doświadczenie. To jest normalne, bo chodzi o kształcenie osobistości. Rozwój nie może przebiegać bez porażek, błędów. Rodzice muszą po prostu spostrzegać, żeby nie stracić kontrolę, ale nie trzeba się za bardzo wtrącać. Są na przykład tacy, którzy chcą znać wszystkich znajomych swoich dzieci osobiście. Chociaż one samodzielnie powiedzą, że chciałyby się spotkać z pewnymi znajomymi.
Najpierw dzieciństwo
Dobrzy rodzice są bardziej skupione na dzieciństwie swoich maluchów, niż na przyszłości. Trzeba dać dziecku najpierw podstawową edukację, wykształcić z niego silną osobistość, rozwijać pasje. Nie można jednak zapominać faktu, że każdy indywidualnie ponosi odpowiedzialność za swoje życie. Rodzice nie mogą decydować o to, czy będzie dziecko zajmowało się pewnymi rzeczami w przyszłości. To jest wybór każdego. Badania dowodzą, że wsparcie pomaga znaleźć swoją drogę w życiu o wiele lepiej od nadmiernej kontroli. Takie dzieci dobrze sobie radzą w przyszłości w zawodzie, kwestiach życiowych i przede wszystkim w relacjach międzyludzkich, a zwłaszcza rodzinnych. Szczęśliwe dzieciństwo prowadzi do szczęśliwej przyszłości.
Metody wychowania
Rozsądni rodzice nie podążają na nowościami, modą, przykładami celebrytów w kwestii wychowania dzieci, bo to wszystko jest bardzo indywidualne. Nie można powiedzieć, że jedna metoda pasuje do wszystkich. Są rzeczywiście jakieś podstawy, ale podstawy są podstawy. Bardzo istotne jest indywidualne podejście. Więc nie trzeba słuchać sąsiadów, którzy coś tam mówią. Trzeba się kierować własnym rozsądkiem i życzeniami swojego dziecka. Nie warto też myśleć o udowodnieniu światowi, jakim jakimi dobrymi rodzicami jesteśmy. Chodzi o pomóc dziecku w osiągnięciu celu. Podstawą tutaj są wysokie poczucie własnej wartości, pewność siebie. A więc nie trzeba nikomu udowadniać, że jesteś lepszy od innych. Trzeba dotrzeć do swojego celu, co jest w Państwa przypadku wychowanie dzieci. Nie trzeba przenosić własne ambicje, pragnięcie do perfekcyjności na wychowanie dzieci.
Do jakiego wniosku można tutaj dojść? On polega na indywidualnym podejściu do wychowania, braniu do uwagi życzeń dziecka oraz poczuciu własnej wartości, bo jej brak prowadzi do pragnięcia udowodnić własną perfekcyjność w społeczeństwie. Tacy rodzice są jeszcze sami dziećmi, więc w tym przypadku będzie ciężko. Słuchajcie swoich dzieci i będzie dobrze.
